بررسی اختلالات بینایی در کودکان مبتلا به اختلالات رشد نافذ

هدف: گزارش میزان انواع مختلف اختلالات بینایی در کودکان مبتلا به اختلالات رشد نافذ روش پژوهش: در این مطالعه توصیفی که بر روی 62 کودک مبتلا به اختلالات رشد نافذ صورت پذیرفت، اطلاعات جمعیت‌شناختی، حدت بینایی، عیوب انکساری، حرکات چشمی و استرابیسم، دید رنگ، دید عمق، تماس چشمی (Eye Contact) و فیکساسیون چشم‌های بیماران مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته‌ها: شصت و هشت درصد از بیماران پسر و 32 درصد دختر بودند. میانگین سنی بیماران 4/8 سال با طیف سنی 15-5 سال بود. چهل درصد از بیماران فاقد فیکساسیون مرکزی بودند و 60 درصد تماس چشمی نامناسب داشتند. در این بیماران، بیش‌ترین نوع انحراف چشمی اگزوتروپی (6/19 درصد کل بیماران) بود. در رفراکشن سیکلوپلژیک، 72 درصد بیماران دوربینی داشتند (2/1±53/1+ دیوپتر) و در نیمی از بیماران، دوربینی بیش‌تر از 1+ دیوپتر بود. شیوع آستیگمات حدود 30 درصد بود که 80 درصد آن را موارد موافق قاعده تشکیل می‌دادند. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد بیش‌ترین مشکلات چشمی در کودکان با اختلالات رشد نافذ، دوربینی، آستیگمات، فیکساسیون ضعیف و انحراف چشم می‌باشند. شیوع انحرافات چشمی به ویژه اگزوتروپی از جمعیت معمول بیش‌تر است که خود خطر آمبلیوپی را افزایش می‌دهد. به علت محدودیت در مهارت‌های رفتاری و بیانی، معاینات کامل چشم‌پزشکی به منظور تشخیص زودرس اختلالات بینایی در این بیماران ضروری می‌باشد. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1391؛ دوره 18، شماره 2: 190-186.